2 haftadır hergün akademiye gidip bitirme oyunumuzun provalarını yapıyoruz. geçen perşembe açılış kareografisini çalıştık. 3 saat boyunca yerde ve dizlerimizin üzerinde süründük resmen. sonuç? dizlerim mor ve yara içinde:( şikayet ediyor muyum? hayır!
çok ilginç bir tecrübe. mesela dün bir yandan zigzaglar çizerek koşarken diğer yandan replik tekrar ediyorduk. (replik tekrar ediyoruz dediğime bakmayın. benim 3 satırım var hepi topu:) ayıp olmasın dediler:Pp) heyecanlıyken, yorgunken, nabzın hızlı atarken, kafan başka işle meşgulken aynı vurguyu vererek konuşmaya çalıştık.
Bambaşka bir dünya bu yaa, gerçekten şimdiye kadar yaşadıklarımdan çok farklı. teknik, disiplin, adanmışlık... bir de kendimi bırakabilsem:))
Bu arada geçtiğimiz haftasonu da yeni kursum başladı. İki kurs birbirinden çok farklı ama farkları görmek de tecrübe... burada bir de sanat tarihi, ses ve nefes eğitimi gibi dersler göreceğiz. şan dersini iple çekiyorum. zaten hocaya bayıldım. bu kadar mı sevimli sempatik bişey olur yani. gerçi benim gibi umutsuz bir vaka ile çok uğraşması gerekecek muhtemelen ama uğraşmaya gocunmayacak bir imaj bıraktı bende.
sanat tarihi hocasına da vurucu sorumu sorup kadını felce uğrattım. "mona lisa'yı bu kadar değerli kılan ne allah aşkına?" bunun üzerine bir ders ayırmaya söz verdi o da... öğrenicem bakalım neymiş bu kadar şaheser yapan onu:P
0 yorum:
Yorum Gönder