7 yıldır yazmamışım... adresini bile unutmuştum blogun neredeyse. şimdi başka birininkine bakarken dur lan bulayım ben şunu oldum. tabi öyle kolay da olmadı. ne mail adresi kalmış aklımda ne şifre.
7 yıl... ohoooo neler değişmedi ki hayatımda. belki de birçok şey aynı kaldı. hala aynı işteyim, şehirde yer değiştirdim. artık anadolu yakası çocuğuyum.
koskoca bir pandemi atlattı dünya mesela. aylarca evlerde tıkılı kaldık. maskelerle çıktık sokağa. birbirimizden korktuk vebalı gibi. ay ben aşı olmaya amerikaya gittim mesela. başkasından duysam dötümle gülerdim ama yaptım 😂😂😂
kediler 1 idi 2 oldu. Lokum şapşalı kendini kakaladı bana.
ben evrildim, büyüdüm, yaşlandım. daha seçici bir insan oldum sanırım. kendimi tanımaya, anlamaya daha çok zaman ayırdım. olgunlaştım. ama akıl yaşım hala yerinde sayıyor olabilir. hala sulugözlüyüm bir de...
sanırım eski neşem kalmadı artık. ya yaş almayla alakalı ya da ne bileyim neşelenecek şeyler azaldı.
dünya tatlısı bir sevgilim oldu bu sene. birçok şeyi ilk kez onunla yaşıyorum mesela. gerçekten ilişki nedir, güvenmek nedir ondan öğrenmeye çalışıyorum.
ah çok da üzüldüm ve içim yandı aynı zamanda.... bir arkadaşım intihar etti bu sene. kendimi sorguladım. arkadaş diyorum kendime ama ne kadar arkadaştım onu sorguladım. dertlerini bilmeden arkadaş olabilir mi insan? yada ihtiyacı olduğunda orda değilsen nasıl bir arkadaşsın sen... kendimi sorguladım:( kendi derdimize düşüp, koşturmaca içinde neleri ihmal ediyoruz onu sorguladım...
emekli de oldum bu sırada. devletten yani. şirkette çalışmaya devam. ama bildiğin yaşlılık aylığı alan bir insan oldum.
gelecek kaygısı duyar oldum yaş aldıkça.. hastalık, emeklilik, yaşlılık vs.... sonra diyorum neden neşem kaçtı. buyur işte neden kalsın ki:)))
ameliyatla verdiğim kilonun 15ini geri aldım sonra. iyi halt ettim:)
falan filan işte..
0 yorum:
Yorum Gönder