Dün babamı ameliyatı için hastaneye yatırdık. Hepimiz neşeli görünmeye çalışmakla birlikte sinirler hat safhada gergin.
Ben önce açılışı yolda beni sıkıştıran bir araba ile yaptım. Hani biran kendimi arabaya bindirme arzusu ile üzerine doğru sürerken buldum. Neyse o kısmı olaysız atlattık. Sonra nasibini hastanenin kan bankası aldı. Bir önceki gün 5 ünite lazım diyen banka dün 6 ünite dedi. Niye doğru bilgi vermiyorsunuz konusunda ufak bir tartışma çıktı, uzun uzun anlatmıycam ama hemşirenin adını dangoz hemşire koymama yetecek bir atışma ile sona erdi. Gelen bazı arkadaşların (isimlerini burda afişe etmeyeyim) çürük çıkması sonucu(:PpP) Hazineye kan ilanı verip ordan adam toplayarak kan işini hallettik.
Akşama kadar muhabbet falan derken saat 10'da babama uyutmak için ilaç verdiler, biz de evlere dağıldık.
Gün erken başladı. Ben hastaneye 8.30 gibi gittiğimde hemen ablamlar da gelmişti. Babamlar içinse gün 4.30 gibi başlamış. Habire gelip bişeyler yapmışlar. Hele saat 7.30 sularında bir entari giydirmişler, bizimki hiç mutlu değildi. Dünkü traşdan sonra bugünkü entari ile pek sevimli olmuştu:) Babam 2. hasta olduğu için ameliyata10.30 gibi alacaklardı. Ama o 2 saat geçmek bilmedi. Zaman yaklaştıkça babamın heyecanı biraz daha arttı. Biz de belli etmemeye çalışmakla birlikte aynı heyecanı paylaştık. 11'i geçe geldiler almaya. Kafasına yeşil bir bone geçirdiler, sedyeye alıp götürdüler. Odadan öyle çıkınca peşinden gidemedim:( Sanki çok önemliymiş gibi odadaki eşyaları toplamaya başladık. Hepimiz göz temasından kaçarak bir meşgale edindik. Zaten kısa bir süre sonra odayı boşaltıp bir bekleme salonuna geçtik.
Ben 2 gündür her telefonla zırıl zırıl ağlamaya başladığım için telefonları kapatıp kendimi inzivaya çektim. Ve sanırım hayatımın en uzun 6 saati başladı.
Kendimi güçlü zannederdim ama ameliyatı bir türlü aklımdan çıkaramadığım için paralize olmuş vaziyette saplanıp kaldım. 2 saat sonra bizimkilerin zoruyla kalkıp hava almaya çıkmasam sanırım bir diyazem verip beni de yatırmaları gerekecekti. Allahtan dışarı çıktık da temiz hava iyi geldi.
Ablamın arkadaşları sağolsun belli aralıklarla ameliyathaneden canlı yayın yaptılar. Şimdi göğsü açıldı, şimdi kapak değişiyor, pompadan çıktı. Sonuncusuna kadar her haber ayrı bir kriz yarattı bende. Babamı orda öyle çaresiz yatarken düşündükçe dağıldım. Sonuncusunda fışkıran ise mutluluk gözyaşları oldu:) İşin zor kısmı bittikten sonra sanki ameliyat bitmiş gibi sevinçle şakımaya başlamıştım:) Gerçi pompadan ayrılmasından sonra ameliyattan çıkması bir buçuk saat falan sürdü ama o kısım sanki daha bir hızlı geçti.
Ameliyattan çıkıp yoğun bakıma indiği haberi geldiğinde de hepimiz birden rahatlayıp toparlandık. Doktor ameliyatın iyi geçtiğini söyledi. Sağolsun başından sonuna kadar kaldı içerde.
Şimdi 2 gün yoğunbakım süreci. Yarın ablamın girmesine izin verecekler. Bir terslik olmazsa da cumaya odaya çıkar:)
0 yorum:
Yorum Gönder