Bugün itibariyle benim büyük ve küçük oğlanları ana ve eşlerine teslim ettim ve evime döndüm. Evimi nasıl da özlemişim. Koltuğuma oturmayı, kucağıma bilgisayarımı alıp tv karşısına geçmeyi:) Koltuğumu özlemişim, kırmızı kocaman koltuğumu. Şöyle ayağımı uzatıp oturmayı özlemişim. Sonra yatağımı özlemişim, sere serpe, yayıla yayıla yatmayı. Alışmam zaman almıştı bu eve ama öyle alışmışım ki, içinde zaman geçirmeyi hatta sıkılmayı bile özlemişim.
Insanın evi gibisi var mı...
0 yorum:
Yorum Gönder