Pazartesi akşamı eve gittikten sonra kendimi yorgun hissetmeme rağmen bir gayret yürüme bandına çıktım. Bi de hedef koydum kendime. 1 saat yürüyecekmişim! Tabi 30 dakkanın sonunda yan çizmek için bahaneler aramaya başladım. 40. dakkada bahane birden aklıma geliverdi. Saat 22:00 olmuştu. Mutlu ertesi gün doğuma gidecek ama ben kaçta olacağını bilmiyorum. Çok geç olmadan aramam lazım:))) Hemen telefona koştum. Ablası açtı telefonu. "Muti napıyor?" dedim, "hastaneye gittiler" dedi. Meğer bizim minik cadı bekleyememiş. Ben de apar topar duşumu alıp Bayındır'a uçtum. Bir yandan da beni içeri almazlarsa diye ablamın bilimum arkadaşını taciz ettim:) Neyse korktuğum başıma gelmedi Allah'tan, hatta kapıdaki görevli "ha evet onlar yalnız gelmişti zaten" diyerek sempati bile yaptı:)
Neyse bi koşu çıktım yukarı. Mutiyi daha almamışlardı. Sonra doktoru geldi. 5-10 dakka sonra da indirdiler aşağıya.
23:30 sularında bizim minik bıcırı getirdiler yukarı. Küçümen, pembiş bişey.
...
0 yorum:
Yorum Gönder