Sayfalar

18 Temmuz 2011 Pazartesi

beynimiz garip çalışıyor...

İnsan psikolojisi garip birşey. vücudunda yanlış giden bişey varsa, odak direk orası oluyor. hani bir yerin kesilince canın orda atar ya, onun gibi birşey.
düştüğümden beri de benim hayatım dizim odaklıydı, şimdi daha bir artmaya başladı.
hastanedeyken verdikleri ilacın yan etkisiyle olsa gerek dalarken sıçrayarak uyanıyordum ve her seferinde mutlaka bir şekilde dizimi sakatlayacak bir pozisyonda oluyordum. ya merdivenden düşmekte, ya yolda yuvarlanmakta vs...
şimdi ise bir nebze bunun uyanık versiyonunu yaşıyorum. yürürken vs gözümün önüne sürekli bir ayağımın kaydığı, merdivenden düştüğüm görüntüler geliyor. yürüdüğüm patikayı o kadar dikkatli izliyorum ki... izlememin sebebi ise muhtemel tehlikeler. diyorum sürekli kayıyorum, tökezliyorum, dizim dönüyor vs. yani yaşanabilecek her türlü tersliği anlık olarak beynimde yaşıyorum. her adım yeni bir mücadele, bir savaş gibi. korka korka yürümek keyifsiz bişey:(

0 yorum: