Bu resim anneme ait. ondan kalan 3-5 resimden bir tanesi. Elimin altında online olarak duran yeganesi. Bu resim çekildiğinde sanırım ben 6-7 yaşlarında felandım. (Orjinalini de aşağıya koydum.) Annem aramızdan ayrıldığında ise 14... Yani şu anda hayatımın çok daha büyük bir kısmı annesiz geçmiş durumda.
Bugün anneler günü... Kendimi bildim bileli bana ifade ettiği yegane şey hissedilemeyen bir sevgi, eksiklik... mezara bırakılan bir demet çiçek... yanağımdan süzülen gözyaşı...
Hatırlayamıyorum anne sevgisinin, ilgisinin ne olduğunu...belki de bu yüzden çocuk sahibi olmak bana çok cazip gözükmüyor.
Hayatımda bir şeyin eksik olduğunu hissediyorum ama adını tam koyamıyorum. Etrafımdaki annelere ve çocuklara bakıyorum bazen. Belki de eksikliği hissetmemek için bakmıyorum, ilgilenmiyorum bile. bir perdenin arkasından yaklaşıp mesafemi koruyorum. Etrafıma bakıyorum, herkes annesiyle bir çatışma halinde.. neyi kaçırdıklarını farketmediklerini görüp üzülüyorum... aslında neyi kaçırdıklarını ben de bilmiyorum...
Bazen düşünmeye çalışıyorum, annem hayatta olsa hayatım nasıl olurdu? hayal dahi edemiyorum...
Ablam son zamanlarda bana çok bozuluyor. Babamı kaybettikten sonra annemin pabucunu dama attım diye. Ama anlamıyor ki şimdi neyi kaybettiğimi daha iyi biliyorum...
Her ikisini de çok ama çok özlüyorum...
Annecim, anneler günün kutlu olsun...
0 yorum:
Yorum Gönder