bi uyusam

allahım diyorum ki bugün ben bir yatsam uyusam, 1 ay sonra kafamdaki bütün soru, sorun, belirsizlik vs çözülmüş olarak uyansam. sonra kalkıp hayata devam etsem. sihirli bir değnek dokunsa hayatıma herşey günlük güneşlik olsa. bu arada ben de kafayı yemesem. ne güzel olurdu di mi?
birkaç gündür içim limeleniyor sanki. birileri veya bişeyler durum durup etimi didiyor gibi hissediyorum. bir kusma duygusu, bir gerginlik, bir ürperti... yeminle kendimle başbaşa kalmayı özledim. şöyle bütün dünya ile bağlantımı koparsam birkaç günlüğüne, yataktan yada evden hiç çıkmasam. yapmam gereken ve beni bekleyen dağlar yok olsa, sadece boş boş tv izlesem mesela. hiçbir dert keder aklıma gelmese, yapılacaklar listesi gözümde büyümese... üzerime karabasanlar çökmese, korkmasam, ürkmesem, daralmasam, bunalmasam... bir yüzüm gülse, bir mutlu olsam... bir oh be desem...
bunları yazarken bile sanki birşeyler üzerimde tepiniyor. ben hayatla savaştıkça o bana karşı duruyor sanki.
beni en çok beni beklediğini düşündüğüm kabuslar yoruyor. of.