Dün akşam bir tiyatro oyununa gittim. bu sene beğendiğim 2. oyun. gerçekten çok beğendim oyunu. birara kendimi öyle kaptırmışım ki sanki orada ben yaşadım.
oyuncular da çok başarılı idi. özellikle bir kız vardı, bayıldım. oydu resmen. en zorlandığım karakter Öner oldu hani yalan dünyanın bora'sı. farklı bir karakterde çıkmıştı. ancak o bile o kadar iyiydi ki şaşırıp kaldım. ben onu öylesine bir tip sanıyordum. iyi oyuncuymuş.
durağan ve tamamen diyaloglara dayanan bir oyundu. hikaye beni avcuna aldı ilk andan sonuna kadar... sessizlik anları bile öyle sinmiş ki oyuna, pür dikkat izliyorsun o anı. sen de kıpırdamaya korkuyorsun resmen.
oyunun sonunda pıtır pıtır gözyaşları indi yüzümden. utancımdan etrafa bakamıyorum ama sanki yanımdakilerden de var ağlayan. derken sonunda dayanamayıp selpak çıkardım çantamdan. uzattım yana. sedef güldü, seyhana uzattı. sonra en sonunda baktım sedef de içinden bir tane çekti. o an koptum ben de. hem gülüyorum hem ağlıyorum.
ay ben çok beğendim bu oyunu... çok etkilendim:)
0 yorum:
Yorum Gönder