Detaylar

Maçta fener tarafında olacağımı farkettikten sonra maça gidip gitmeme konusunda bayağı bir tereddüt yaşadım. Ancak canlı seyretme arzusu ağır bastı ve içim kan ağlayaraktan efes bayrağımı ofiste, sapkamı çantada bırakarak yola çıktım. Abdi İpekçi yolunda ilk metrobüs tecrübemi de yaşayarak heyecanıma heyecan kattım. Neyse, mesafe uzun olunca maç başlamasına yakın anca vardık salona. Allahtan saha içindeydik de sıra mıra beklemeden hemencecik girdik içeriye. Aman allahım o salonun hali ne!!! her yer sarı lacivert. Nasıl bir uğultu ve tezahurat anlatamam. Biran gözlerim ışıldadı, eski coşkulu fenerli günlerim canlandı gözümde, kımıldanıverdi bişeyler, sonra küfürleri duyunca dedim selen kendine gel, değmez bunlara. Millet sanki maça değil savaşa gelmiş. İnanılmaz bir uğultu. Az sonra maç başladı ama ıslık ve bağrıştan sağır olmak gayet mümkün. Eyvah! dedim, bu adamlar bu ortamda nasıl konsantre olup oynayacaklar. Netekim fener peşpeşe 2 üçlük sonradan 1-2 daha attı. Allah dedim maç gidiyor. Neyse bari son maçı cts kendi evimizde yaparız felan. Bu arada etraftaki taraftarları izliyorum. Hepsinde bir öfke, bir nefret. dersin efesli oyuncular - özellikle kaya- bunlara bişey yaptı, birilerini öldürdü felan. nefretleri yüzlerinden okunuyor resmen. Kaya da tersine sayıları taktıkça takıyor. Maç ilerledikçe efes farkı kapıyor, korkumdan sevinemiyorum bile. sessiz sedasız parmak uclarımla alkışlayıp gizli öpücükler gönderiyorum takıma. kollarımı kenetleyip alkışımı altına saklıyorum:) Derken efes öne geçti, fener atış kaçırdıkça sevincimi "tüüüühhhh!!! nasıl da kaçırdılar" cümleleri altında yaşıyorum:))) salon inlemeye devam ediyor. fener alkışlarının arasına efesi alkışlıyorum. Salonda bir avuç efesli var zaten, onların da sesi çıkmıyor, çıksa da duyulmuyor:)))
Son periyot yine en keyifli. Fark hızla kapandı, hatta birara fener öne geçti. Yine de toparlandı efes, sinan yine süperdi, kaya 23 sayı attı. Son dakikada fark gene 7 sayı oldu, 5'e ve 3'e indi. o son birkaç sn fener hic denemediyse 4 kere 3'lük atış denedi ama hiçbiri girmedi. Bir baktım süre bitmiş!!! Zıplayamadım bile!!! Zaten sonra olan oldu, seyirciler sahaya daldı, çocuklar sevinçlerini yaşayamadan soyunma odasına kaçtılar. Biz önce hemen çıkmaya niyetlendik ama ben kupa törenini görücem diye tutturunca kaldık sahada. ortalık sakinleşene kadar izledik sessizce. Derken salon boşaldı, ben çantamdan efes sapkamı çıkarıp taktım kafama. Takım gelip kupasını aldı. Bu arada bir miktar efesli taraftar geri döndü salona. onlarla alkışladık bir avuç insan olarak. bu arada oyuncular, seyirciler herkes sahanın içinde. ilginç bir durumdu:)
Sonra bu kadar yeter diyerekten çıktık salondan. etrafımız fenerli oyuncu kaynıyor. Meğer oyuncuların kapısından çıkmışız. Mirsat, mrsic vs hepsi orda, dolanıyorlar...
el salladık ve ayrıldık salondan...