Istanbul'a yerleştiğimden beri doğru karar mı, memnun musun soruları ile karşılaşıyorum. cevabım her zaman standart: sorgulamıyorum. bir karar verdim, uyguluyorum, arkadaşlarımı, dostlarımı özlüyorum evet ama onun dışında sorgulamıyorum.
Geçen hafta Ankara'dayken işyerinden 2 arkadaşla yemek yedik. Konu tabiki genel müdürlük ve gelişmelerdi. Gelişme dedimse daha çok dedikodu mahiyetinde. Malum şahsın zulmünün devam ettiğini gördüğüm esnada sinirlerimin gerildiğini farkettim, hatta etkisi uzun süre devam etti. İşte o anda anladım ki ayrıldığım için aslında hiç pişman değilim, tersine çok ama çok mutluyum. Tek dileğim kendisi ile yüzyüze gelmemek, ya da karşılaşacaksak da bütün yaptıklarını suratına hönkürebileceğim bir ortam olması:))))
Bazen düşünüyorum, gider ayak ağzımı açıp gözümü yumsaydım. Ben tüm gemileri yakardım ama belki diğerlerine bir faydam olurdu... yok şimdi düşündüm de ben ne söylersem söyliyim anca adam olan anlar, kalanlara bir etki yapmaz...
0 yorum:
Yorum Gönder