Evvel zaman olur ki...

Dün gece günlüklerime daldım. Özellikle hatırlamak istediğim bir dönem vardı, aradım buldum. Ne ilginç bişey, oturmuşum sayfalarca ince ince yazmışım. Aslında hala günlük tutuyorum. Ama blog sebebiyle günlüğüm çok arka planda kaldı. Günlük olaylar buraya, daha duygusal ve kişisel (aşk meşk gibi) olanlar günlüğe. e tabi bu aralar aşk hayatım falan olmadığından günlük aylardır tozlandığı yerde:)
Neyse ne diyordum, evet dün akşam çıkardım kutusundan başladım okumaya. Bayağı da düzenli yazmışım hani, günü gününe, olayına göre detaylarıyla. Okudukça bazı şeyleri anımsadım. Güldüm, buruldum, kızdım... gençmişiz işte... Bezenimle ne çok zaman geçirirmişiz o zamanlar, dipdibeydik zaten. habire birlikte bişeyler yapmışız. üniversiteli olmayı kıskandım birden. ne çok boş zamanımız varmış, habire biyerlere gitmişiz, bir dönem bolca kup yemişiz:) ev partileri, bahçe partileri gırla gitmiş.
Cep telefonu yok ya o zamanlar, telefon başında az kriz geçirmemişim. haha bir de evden arayıp aradığın kişi evde değilse not bırakma olayı... insanlara ulaşmak daha zor ama daha heyecanlıymış.
İyi ki tutmuşum şu günlükleri, unuttuğum detayları hatırlatıyor bazen bana. Geçen de biara Aydın'lı zamanlarımı okumuş ve son derece isabetli bir karar vermiş olduğumu düşünmüştüm:)))