Bir sene daha...

Bir sene daha geçti babacım senle ayrılalı beri... Seninle paylaşamadığım bir koca sene daha. Ne üzüntüler azaldı sensiz ne mutluluklar tam oldu, hala içim buruk, hala bişeyler eksik...
Kafamda dönüp duran ses sustu artık babacım. Her soluk aldığımda, her adım attığımda hançer gibi saplanan "babam öldü" yankıları sustu artık beynimde...
Ses sustu babacım ama yokluğun hala kocaman, hala bişeyler eksik, sen eksik...
Bayramlardan, yokluğunu hatırlatan herşeyden daha bir nefret eder oldum babacım, kaçmaya başladım hepsinden. En çok da yokluğundan kaçtım babacım. Adını anmaya, konunu açmaya korkar oldum. Anıların yumruk olup oturdu boğazıma, yutkunamadım, gözyaşlarım sel oldu, durduramadım, kaçtım...
Senden kaçtım, hasretinden kaçtım babacım bu sene. utandım kaçmaktan ama engel olamadım. Sensizliğe dayanamadıkça senden daha çok kaçtım.
Kaçarsam karşıma çıkmazsın sandım... yanıldıkça daha derine daha uzağa kaçtım, kaçıyorum...