Hayır

Sözlüğümde yeri olmayan, arada bir zorla hatırlamaya çalıştığım bir söz. Genellikle insanlar benden bir şey rica ettiklerinde hayır diyemem. o kişinin tutumlarında bir doygunluk olmamışsa asla diyemem. arada ablama derim, o da artık bazen sabrımı taşırır, yani 35 senede doygunluk seviyesinin haydi haydi dolması normaldir. bazen çok sinirliysem herkese diyebilirim. üstüme gelmeyin!
ama tlf açıp ya da yanıma gelip bana bir şey soran, benden bir şey rica eden insanlara asla hayır diyemem. kendi yapmayı planladığım şeyleri bir kenara atmak pahasına diyemem. biyere gidelim mi? gidelim, yapalım mı? yapalım, alalım mı? alalım. eğer hayır demişsem kesin geçerli bir sebebim vardır: başka bir program, ziyaretçi veya iş.
demin de benzer bir şey oldu. 1 haftadır pinek pinek evde yatacağım akşamların hayalini kuran ben az önce gelen "akşama konsere fazla biletim var, gelir misin?" telefonuna "oluuuur" dedim. ne konseri vs sormadan. direk olur dedim. çünkü "yok gelemem, akşam evde pinekliycem" demek çok mantıklı gelmedi. Hani bunun için bir insana "hayır" demek tersime gitti. pişman mıyım? asla. ne zamandır görüşmediğim birisiydi, sohbet vs imkanı olur işte. hem de müzik dinlemiş olurum. yorulacak mıyım? evet. gene pinekleme hayallerim suya düşecek. ama olsun... pinekleyecek çok zaman var daha önümde...