isimle başlayan konuşmalar

ne zaman birisi (arkadaşım/sevgilim/flirtüm/akrabam vs) bir cümleye ismimi söyleyerek başlasa, hele de arada bir es verse gerilirim. genelde iyiye işaret değildir bu. normal veya sevimli konuşmalar isim içermez, ya cim, canım gibi versiyonları olur, uzatılır veya arkasından hemen bir ek gelir. ismin vurgulanması ve tekil olarak belirtilmesi ciddi, genelde hoşa gitmeyecek bir konuşmanın başlangıcını işaret eder. hele flirt/sevgili ise sonunda kesin kavga vardır! ismi vurgulamışsa karşıdaki, ardından gelecek kısım için güç toplamaya başlamıştır. karşıdaki de bir soluk alır... ama bir sonraki cümle gelene kadar beni öyle bir ateş basar ki anlatamam. sakin durmaya çalışırım, o 1-2 sn belki 10 sn cehennem azabı gibi gelir. hani söyle de ne söyleyeceksen, ne olacaksa olsun...

hiç sevmem isimle başlayan konuşmaları / yazışmaları. çünkü söyleyeceğin ekstra bir şey değilse hitap kullanmazsın...

falan filan.