Ne zaman Ankara'ya gelsem karmaşık duygular içerisine giriyorum. Rutin koşturmacamı yaparken ufacık bir hareket, sıradan bir dönemeç, köşede olduğunu bildiğim bakkal bir an kendimi evimde hissettiriyor, bir aidiet duygusu sarıyor içimi. Sanki üzerime giydiğim eski pırtıl hırka* gibi, rahat sıcacık... Sonra, kısacık bir an sonra bunun artık sona erdiğini, bu aidiyetin devam etmeyeceğini farkediyorum. Bir soğukluk kaplıyor yüreğimi. sanki kendi ciğerimi söker atar gibi. Belki amaç buydu, içimdeki anılarla birlikte bu şehri de hayatımdan söküp atmak. Çok değil birkaç ay sonra gelecek bir evim de olmayacak burda. O zaman gerçekten sökmeye başlayacağım içimdekileri. Sonra... sonrası meçhul... Bir bilinmeyende bin bilinmeyenle mücadele...
*copyright başkasına ait
1 yorum:
sen ne yana dönersen poponda senle beraber döner lafı amerikalılara ait sanırım. köklü değişim ancak bakışı değiştirmekle ilgili
Yorum Gönder