İnsanlar neden facebook profillerine çocuklarının fotosunu koyar anlayabilmiş değilim. anlamıyorum, anlayacağımı da pek sanmıyorum. herkes öyle yaptığına göre bu sanırım ancak çocuğu olanların anlayabileceği bişey. Bana şey demekmiş gibi geliyor. Benim varlığımın tek sebebi bu çocuklar. ben artık onlar vasıtasıyla benliğim, onlar yoksa ben yokum... gibi bişey... Dediğim gibi sanırım anne olmak lazım anlamak için. benim gibi annelik mefhumuna bu kadar uzak bir insana pek anlaşılır gelmiyor ne yalan diyim.
Bak şimdi aklıma başka boyutları geldi olayın. Genelde insanlar çocukları için yaptıkları fedakarlıklarla övünüyorlar. Fedakarlığın ne kadar çoksa o kadar iyi anne babasın. Kendini ne kadar ikinci plana atar, çocuğu hayatının merkezi haline getirirsen o kadar değerlisin... e o zaman "ben"e ne oluyor. "ben" de birisinin çocuğu değil mi? ben kendi hayatımı değersizleştirirsem benim için hayatını yok edenlere haksızlık değil mi? ayrıca işin doğrusu bu mu? yani düşünsenize herşeyi çocukları mutlu etmek için yapıyorlar, çocuk etrafında çocuk odaklı.. o çocuklar bir fanus içinde tüm dünya emirleri altında, onlar ne isterse olacak sanarak büyüyorlar. sonra dış dünyaya açılınca hiç de öyle olmadığını görüp bocalıyorlar. "ama ben şunu istedim yapmadı". e yapmaz tabi. onun varoluş amacı senin sandığın gibi sana hizmet etmek, senin isteklerini yerine getirmek değil. onun kendi hizmetkarları var zaten. o da aynen senin gibi herşeyin emrinde olmasına alışmış. hadi buyrun bakalım, çıkın işin içinden...
sonra bu veletler korumasız savunmasız olarak atılıyor hayata. valla ebeveynlerden çok onlara üzülüyorum. etraflarının, zorlukların farkında olmadan pembe bir dünyada büyüyor gariplerim.
Tüm ebeveynlere sevgilerimler:)))
3 yorum:
tamamen katılıyorum o kadar çocuk odaklı olanların da hayatta gerçek bir amacı olmadığını ya da o amaçların peşinden gitmektense kendilerini çocuklarına adamalarının daha kolay geldiğini düşünüyorum
yine de bir gün onlar gibi olursam beni uyar lütfennnn :)
Aslında çocuk üzerinden o kadar cok kazanç sağlıyorlar ki aklınız durur...ben anne babayım dediğinde kendine güvenmemenin adı fedakarlık, birey olamamanın adı anne babalık, kendi ayaklarının üzerinde durmaya korkmanın adı kötü evlilik, cesaretsizligin adı cocuk icin katlanmak...etc.
beceremedigin her haltı ''çocuğum icin fedakarlık yapıyorum'' mazeretine bagladın mı senden alası yok. hem garibanlıktan kurtuluyorsun birde üstüne iyi anne baba oluyorsun. ha ilaveten ileriki yıllarda ben senin icin ne fedakarlıklar yaptım'diye duygu sömürüsü yapma hakkın da var. ohhh garanti bonus gibi lan. herbir yerden puan fışkırıyor anasını satayım:))
facebook'a cocuk resminden profil yapmam da yaptirmam da...
yuru be Selenim...
fedakarlik mi o da ne o ola ki?
Yorum Gönder