Evet yaşıyorum...
Yani buna yaşamak denirse...
Son 2 hafta boyunca işten hep geç çıktım. En erken 8-8:30 arası diyebilirim. a ama pardon salı gününün günahını almayayım, bölüm yemeği vardı, 7 olmadan çıkmıştım.
Çarşamba 19 Mayıstı, ofise 1-2 saat uğradım. Daha kalıp çalışacaktım ama bir arkadaşım geldiği için onu karşılamaya gittim. Günün kalan kısmı onlarla birlikteydim. Perşembe arkadaşımın ufak bir operasyonu vardı, bütün gün hastanede idik. Hastane olayı pek zevksiz, sanırım sevmiyorum kendilerini.
Perşembe günü de işte olmamanın cezasını şimdi çekiyorum. Dün 11'e doğru çıktım, bugün 3te yeniden geldim. 3'e kadar beklememin sebebi de sabahtan TEGV olması.
İşin kötü yanı ben işte çalışıyorum, arkadaşım yazık evde yatıyor. Allahtan annesi de geldi de, dedim siz kafanıza göre takılın, kendi evinizmiş gibi davranın, ben uyumadan uyumaya gelirim:)
Hakikaten çok sefil bir durum. Kızcağız ayda yılda bir evime geliyor ben yokum:( Neyse, napalım. bu da geçer.
Bu arada şu anda halim çok komik. Masada 2 adet bilgisayar, birinde hesaplama yaparken diğerinde yazım yapıyorum. Dosyalar çok büyük olduğu için hesaplama harici bir işlem yaparsam çakılıyor. O save ederken veya hesaplarken diğer bilgisayarda yazmaya devam ediyorum ben de.
Şu anda kaytarıyorum sanmayın, dosyayı ortak alana yüklemeye çalışıyorum. Dedim ya, 10 dakikadan fazla sürdü olay, diğer dosyayı da açamayacağımdan bari 2 satır çiziktireyim dedim:)
Bu arada yarın lolocuğumun doğumgünü. Sabah kahvaltıya gidelim bari diye kasıyorum biraz da. İşi bugün ne kadar kolaylarsam yarın o kadar zaman kazanmış olurum.
Allahtan hesaplamalar bitmek üzere. yazım işini evde de yapabilirim diye umuyorum.
Şu hafta bir bitse.. kendimi resmen üniv son sınıfta bitirme projesi teslim eder gibi hissediyorum:)
ahanda dosya taşındı... iş başına:)
0 yorum:
Yorum Gönder