Şu dünyada hayır demekte en çok zorlandığım, gel dediğinde 2 elim kanda olsa atlayıp geldiğim yegane varlık.
doğduğu günü hatırlıyorum da, allahım ne çirkin bir bebekti. kara, kıllı, çirkin bişey. ama kıyamam mekonyum aspirasyonundan zaten zor nefes alıyor. göğsü garip inip kalkıyor. 2-3 gün yoğun bakımda kaldı, bizde moraller sıfır. sonra sanki güzelleşmeye başladı maymun. Doğumundan 10 aylık olana kadar yaşadığımız büyük aşkı (nasıl saf ve sevgi dolu bakardı bebekken.. gerçi hala öyle, saf bir çocuk) anlatmaya kelimeler yetmez. sonra japonyaya gidişleri... ben bunu hep maymun diye severdim, beni görünce "maaay" demeye başladığında bıraktım. hayır o değil adım maymun kalacak:) ha bir de japonyaya mama gönderme hikayem vardır, evlere şenlik. beyim ordaki mamalara alışamamış, burdan 2 liralık mamayı göndermek için 20 tl kargo parası verdiğime mi gülersiniz yoksa ona mama gönderebilmek için japon elçiliğinden tarım bakanlığına kadar aramadığım yer kalmadığına mı:))))
bir de o küçücük maymunun eğilerek selam vermesini görmeniz lazım:)))
beni masterdan koştur koştur TRye getiren de odur. Daha ilk yılımda (o zaman 3 yaşında), "teyze, evin içine gel" dediği için ilk tatilde uçarak gelmemin yegane sebebi. çocuk telefonla tatmin olmuyor tabi. evin içine gel:)))
hala da ne zaman "teyze gel" diye azıcık mızlansa dayanamaz giderim. aşkım benim, iyi ki doğmuşsun sen:)
2 yorum:
mutlu yıllar ona.. vallaha ben de yeğen sahibi oldum biliyorsun çok yeni.
sanırım aynı aşk bizim aramızda da olacak. birde bizimki kız bebesi. sen düşün artık:)
dilara'cım ben de seni çok çok tebrik ederim. en güzel aşkı bulacaksın. hele biraz büyüsün ve daha anlamlı bakmaya başlasın sen asıl o zaman gör:)
ayrıcana kızlar genelde analarını kendine rakip görür ama halalar bu potada değil:)))
Yorum Gönder