Canım sıkıldı

İnsanoğlu çok ilginç. Bir haber aldığımızda en olumsuz noktasını bulup onun üzerine odaklanıyoruz hemen. Kötü şeylerin olmasından korkumuz bizi ele geçiriyor ve hemen kendimizi en kötüsüne hazırlamaya başlıyoruz. Hazırlamaya başlamak derken karalar bağlıyoruz, moralimiz bozuluyor. Sanki o kötü ihtimal gerçekleşmiş gibi bir tavır takınıyoruz. Hep en kötüsünü düşünüp ona inanıyoruz. Millet olarak acıların çocuğu olma yatkınlığımızdan mı yoksa öyle olduğumuz için mi acıların çocuğu olmayı seviyoruz bilmiyorum. Tavuk mu yumurta mı ilişkisi işte.
Ben her konuda pozitif yaklaşmaya çalışıyorum. Birisi özellikle sağlıkla ilgili bir haber verdiğinde "dur hemen kötüye yorma" olur yaklaşımım. Kendim için de bu yöntemi izlemeye çalışırım. Kötü ihtimali düşünmemeye çalışırım. Bilmemek daha iyi belki de. Ama işte engel olamıyor ki insan kendine...
hele de doktorsan... ablam bin türlü hastalığı görüp bildiği için aklına bin türlü olasılık geliyor. ben de ondan etkileniyorum.
bu sabah da aynen böyle oldu. ablam "ege'nin sol göz kapağı düşük müydü?" dedi. yoo, oldum. şu anda düşükmüş. yarın mr çektiricem dedi. sesi çok endişeliydi. dur yorgunluktandır, hemen kötüye yorma falan dedim, hani sebep ne olabilir ki... ama içimde alevlenen endişe dalgalarına engel olamadım. az önce kısa bir google taraması sonucu gördüğüm sebep listesinin genişliği ve içeriği benim de canımı sıkmaya yetti:( dur hemen kötüye yorma... basit bir kas problemi de olabilir...