Hüzün

bir hüzün var bugün üzerimde. aslında tam olarak bugün de değil. Bir müddettir üzerimden atmaya çalıştığım bir hüzün var üzerimde. Bazen görmezden geldiğim ama kapı arasından beni gözetleyen, boş anımı yakalayınca hemen üzerime atlayan hüzün. kovalıyorum bazen başımdan ama bazen de o kadar yorgun oluyorum ki, kucaklıyorum kendisini, kabulleniyorum varlığını. bekliyorum geçmesini. geçmiyor kendiliğinden. o zaman yine silkeleyip atıyorum üstümden. bazen kaldırıp dolaba kitliyorum, sessizce duruyor orda günlerce... kalkanları gevşetip artık güvendeyim diye düşünürken birden kapısını kırıp daha güçlü atlıyor üzerime. işte o zaman aptallaşıyorum. yediğim darbenin etkisiyle savruluyorum bir müddet. sonra sil baştan yapıyorum yine... her defasında biraz daha yorgun, biraz daha buruk...