:((

allak bullak oldum yine akşam akşam. benim için ne olduğunu henüz bilmediğim, özel biri olsun istediğim ama henüz sizli bizli muhabbeti bile tam aşamadığımız biri var. akşam birden annesinin vefat ettiği haberini aldım ve neye uğradığımı şaşırdım. kadıncağız üşütmüştü ama iyiydi, kendisi iş için yurtdışına gitmişti. ne ara ne oldu da öldü şoku ile aradım. seyahatteyken anne fenalaşmış, pıhtı atmış. pat diye gitmiş kadıncağız. sesi allak bullak geliyordu. anneye çok bağlı olduğu her halinden belli. babam geldi gözümün önüne. her kelimesinde ben de yaşadım onunla birlikte, yeniden anımsadım o çaresizliği, sahipsizliği, kimsesizliği. yeniden öksüz oldum, yeniden yetim oldum ben de. gözümden boşalan yaşlara engel olamadım. muhtemelen onu da ağlattım. anladım ama anladığımı anlatamadım. anlatmaya çalıştım ama anlatmak mümkün değil ki bu acıyı, bu duyguyu. 

eve geldiğimden beri sersem gibi dolanıyorum ortalıkta. durup durup ağlıyorum yine. durup durup yaşıyorum yeni baştan. daha çok özlüyorum babamın kucağını. 

haksızlık bu...