İyileşme süreci

Altan malikanesinde Bayındır teknolojisi olmadığı için kaç gündür internet imkanım yoktu. Allahtan işe başladım da elim internet gördü:P Gelişmelere gelince:

Bayramın ilk günü taburcu olduk. Bu bize bir nevi bayram hediyesi gibi geldi. Babişko da eve dönmenin mutluluğu ile kendini daha iyi hissetti.
Ancak eve dönüş beklediğimiz kadar olumlu sonuçlar getirmedi. Hastanenin küçücük odasında daralan babam orta kata tıkılıp kaldığı için evde de daralmaya başladı. Üstelik evde yürüme alanı da yok. Dışarısı buz gibi olduğundan yürüyüş terapisi minimuma indi. Bunun yanısıra geceleri uyuyamama durumu daha da artarak adamcağızı allak bullak etmeye devam etti.
Hele evdeki ilk gece kabus gibiydi. Malum evde hastane yataklarından yok. Yastık yüksekliğini bir türlü istediği kıvama getiremeyince garibim daha da daraldı. Baba koltuğu dediğimiz TV koltuğunun olduğu odada uyumaya karar verince bu sefer yalnız yatıcam telaşesi sardı. Hadi ben burdaki koltuğa kıvrılırım, sen merak etme diyerek sakinleştirdim. Allahtan yanında kalmışım. Bizimki gece birde benim kalbim çok çarpıyor, uyutmuyor, benim 21 yıllık ilacımı kestiler, o kalbimi yavaşlatıyordu şimdi çok atıyor diyerek kafasına göre ilaç almaya kalkınca ufak çaplı bir kriz yaşadık. Bilimum dil döktüm, bana mısın demedi. Sonra Simay'ı aradım da allahtan simay ikna etmeyi başardı. Uyku? gene yok.
Bayram inişli çıkışlı geçti. Allahtan tüm eş dost anlayışlı davranıp ziyarete gelmedi. Gelen 1-2 kişiyi de maskelerle donatıp öyle karşısına çıkardık. Arada salona indik, keyfi yerine geldi. Tabi salon daha geniş, ferah. O da daralmıyor.
Yemekler hala sorun. Tüm öğünler pazarlık halinde geçiyor. 3 kaşık çorba ile 2 lahana sarma şeklinde öğün oluşturuyoruz.
Uykusuzluk ruh halini çok etkiliyor. Sabrı giderek azalıyor. Sayılı gün diyerek avutma çabalarımız pek işe yaramıyor. Sanırım ameliyat sonrası olur dedikleri depresyona giriyoruz. Bütün bunlar normalmiş ama yaşaması gerçekten zor. Hep birlikte sabır dileyerek bu günlerin geride kalması için dua ediyoruz:)