Ne zamandır Tanrı ile aram bozuk. İnancımla birlikte dua alışkanlıklarım vs hepsi yok olup gitti. Kızdığın bişeyden ne medet umabilirsin ki? ya da inanmadığın. duanın gücü inançtan gelir, o da olmazsa gerisi hikaye.
Herneyse, uzun bir aradan sonra biran içimden dua okumak geldi. Kendim için değil ama babam için. Yani ben artık bazı şeylere inanmıyorum diye onun mahrum kalmasına içim elvermedi. Dua kitabını açıp birkaç dua okudum. Kabul olur olmaz ben bilmem, zaten olsa da faydası kendime değil, olsun da istemem zaten. bana bir hayrı dokunmasın..
Bir rüyam var doğru olmasını tüm kalbimle dilediğim. şimdiye kadar dile getiremediğim. ben normalde rüya görmem ya da çok nadirdir ama buna sıkı sıkıya sarılmışım işte. babamdan hemen sonraydı. rüyamda ölüyorum ve beni çakıl taşlarından bir mezara gömüyorlar. Rüya bu işte, mezarda artık nefes alamayacağımı düşünüp içimi bir korku sararken roller coaster gibi bişeyden kaydığımı, kalbimin aynı şekilde hopladığını ama son olmadığını hissedip rahatladığımı ve o saniye uyandığımı hatırlıyorum. ve ne zaman babamı düşünsem bu rüyaya sarılıyorum. belki sonda değil de sonsuzluktadır diye.
2 yorum:
arıyorum cebin kapalı
dünyayı kapatmış bunu yazarken Bilgecim, cebi kapalıymış çok mu...
Selenim, "yakın" çevrene bak diyorum sadece. dua etmek, ancak sana kendini iyi hissettiriyorsa bir işe yarar zaten. Tanrı'nın varlığına tüm gücünle inanıyorsan da bu böyledir; o senin duanı dinleyip birşey yapmaz, sana varlığını hissettirir ve sen o güçle yaparsın.
öperiz seni özlemle:)
Yorum Gönder