Bugün dehşetle farkettim ki aslında insan olduğunu sandığı kişi olmayabiliyormuş. Aslında hiçbirimiz olduğumuzu sandığımız kişi değiliz, sadece uzaktan ahkam kesiyoruz, bol keseden atıyoruz, ama biran öyle bir olayla karşılaşıyoruz ki kendimizi aslında o dalga geçtiğimiz, küçümsediğimiz davranışları yaparken buluyoruz. Dehşet içinde ne yaptığımızı farkediyoruz ama kendimizi kontrol edemiyoruz. İşte güçlü karakter sanırım bu noktada devreye geliyor. Bu ilkel olduğunu iddia ettiğimiz davranış biçimine teslim mi olucaz yoksa içine düştüğümüz acizliği farkedip silkinip göründüğümüz kişi olmak için gayret mi edicez? Sanırım insanları ayıran işte bu farkındalık sonrasında ortaya çıkan durum.
kısacası hala umut olabilir:)
0 yorum:
Yorum Gönder