Erik gördüm mü dayanamam ben, mıknatıs gibi çeker beni kendine, hele de kütür kütür ve iri ise... Almadan geçemem yanından, bir heves başlarım kemirmeye. Hatta ev ya da ofis uzaktaysa yıkamayı beklemeden siler atarım 1-2 tane ağzıma. sonra bir oturuşta yiyebilirim hepsini de bitsin istemem:)
Ama can erik de laleler gibi, çok kısıtlı bir süre kucaklıyor bizi, daha tadına varamadan, doyamadan yitip gidiyor aramızdan, taa bir sonraki bahara kadar.
Erik sevgimi teşvikteyken keşfettim ben. Ayla Hanım'cığım öğlen arasında erik ve çilek alırdı, öğleden sonra yıkar tüketirdik onları. O zamandan beridir her erik zamanı hem Ayla Hanımcığımı anarım eriklerimi şapırdatırken hem de keyifli anıları.
0 yorum:
Yorum Gönder